In memoriam Kees de Vries

Als ik aan Kees dacht of hem zag, moest ik altijd denken aan het boek ‘Kees de jongen’ van Theo Thijssen. Kees, de hoofdpersoon in dit boek, was een braaf jongetje dat altijd heel erg zijn best deed zodat zijn vader en schooljuf trots op hem zouden zijn.

Dat past helemaal niet bij ‘onze’ Kees, maar het ging mij ook niet om de inhoud. Het ging om die titel: Kees de jongen. Want al was onze Kees ruim in de 70, hij bleef een jongen. Of beter nog: een kwajongen. Hem kon je beter niet vragen ,,Heb jij ballen?” Zijn ogen gingen dan glinsteren, dwaalden af naar beneden en hij antwoordde iets in de trant van “Heb ik ballen…”

Niemand die ook maar een moment dacht aan #metoo of grensoverschrijdend gedrag, want Kees was Kees. Dit paste bij zijn humor en zijn vrolijkheid en hij bedoelde er verder niets mee. Sterker, hij was een heel lieve man die je ook zo maar kon vragen ,,Gaat het goed met je?”

Een Keessie
Op tafeltennisgebied noemt en roemt vrijwel iedereen zijn backhandslag. Terwijl zijn lichaam nauwelijks bewoog, kon hij met één korte, krachtige polsbeweging een vernietigende backhandslag uitdelen, meestal met succes. Stiekem wordt die slag bij de dinsdagochtendgroep ‘een Keessie’ genoemd.

Omdat Kees voor traktaties vanwege zijn verjaardag vaak tiramisu maakte, bereidde Henny Reumkens voor alle dinsdagochtendspelers deze lekkernij opdat hij in stijl herdacht kon worden. De groep nam afscheid van een zeer geliefde, in Friesland geboren, teamgenoot met de woorden: Foar altyd yn ús hert.

Kees overleed op dinsdag 21 februari 2023 op 75-jarige leeftijd.

 

Paula van der Hulst

No Replies to "In memoriam Kees de Vries"